Wat mij bijzonder tegen de borst stoot, is de perfide rol die enkele politici van de PS en het CDH in deze gebeurtenissen spelen. In plaats van de gemoederen te bedaren, gieten zij olie op het vuur. Ze wachten de resultaten van het (voor)onderzoek niet af, maar sturen fake news de wereld in waarin ze zonder bewijs beweren dat het meisje zou zijn aangerand. Sterker nog: ook nadat het parket de resultaten van zijn onderzoek heeft meegedeeld, blijven zij beweren dat ze bewijs hebben van een aanranding. Ze hebben dus bewust de haatdragende en gewelddadige acties tegen de politie en de school ondersteund. Ze pookten de onrust nog op.
Ik vraag me overigens af wanneer er een officiële reactie van de PS en het CDH komt om zich van het gedrag van hun mandatarissen te distantiëren, of hen minstens tot de orde te roepen. Het gaat om partijen die zich graag op grote morele principes beroepen. Nu bepaalde van hun mandatarissen en kandidaten onaanvaardbaar handelen, zwijgen ze in alle talen. Zou het kunnen dat zij platte electorale belangen op zeer wezenlijke principes laten primeren? Dit baart mij grote zorgen.
Deze zeer pijnlijke zaak legt het macabere electorale gegoochel van linkse partijen in Brussel bloot. Dit systeem legt niet de nadruk op de integratie van de diverse gemeenschappen, maar bestendigt integendeel de segregatie en het “naast elkaar leven”. Kortom: in dit systeem primeert de afkomst van de gemeenschappen en hun politieke vertegenwoordigers op het bouwen aan een gezamenlijke gedeelde toekomst.
Als deze kandidaten louter hun eigen achterban bedienen en het wantrouwen tegenover de rest van de samenleving voeden onder het goedkeurende oog van hun politieke partijen, is dat gevaarlijk. Dan krijg je gemeenschappen die zich niet integreren in onze westerse maatschappij en veel te weinig gehecht zijn aan onze publieke cultuur en rechtsstaat. Waarom zouden ze ook? De heersende politieke partijen laten immers betijen.
Dit is niet de weg vooruit voor Brussel. Dit is niet het model waar de N-VA voor staat. Ons model is dat van een inclusieve samenleving. Waar iedereen gelijk behandeld wordt, ongeacht afkomst of huidskleur. Om daarin te slagen zijn gemeenschappelijke normen en waarden nodig als leidraad voor de organisatie van onze samenleving. Niet op de sokkel van apartheid zoals bij linkse partijen, maar op die van de waarden van de Verlichting. Enkel zo kan iedereen meewerken aan een gedeelde toekomst met respect voor de democratie en de rechtsstaat. In het belang van de toekomst van alle Brusselse kinderen. Vandaar onze nadruk op burgerschap en het belang van opvoeding en onderwijs.
De Brusselaar kan op 26 mei tussen deze twee modellen kiezen. De keuze is duidelijk, de inzet hoog.
