Deze voormiddag werd de klimaatordonnantie van de Brusselse regering gestemd. Met deze klimaatordonnantie wil de paarsgroene meerderheid de Brusselse doelstellingen inzake de vermindering van de CO2-uitstoot wettelijk betonneren. N-VA stemde tegen.
Cieltje Van Achter, N-VA fractieleidster, is bezorgd over de aangenomen klimaatordonnantie: “Vandaag is er veel onduidelijkheid over het Brusselse klimaatbeleid en of de Brusselse doelstellingen voor 2030 überhaupt wel zullen gehaald worden. Zo buisde een Europees studiecentrum al de Brusselse renovatiestrategie, nochtans het belangrijkste onderdeel voor het bereiken van de CO2-emissiereductiedoelstellingen van deze regering. Toch betonneert deze meerderheid haar doelstellingen in een ordonnantie die afdwingbaar zal zijn voor de rechtbank. Brussel zet zo de deur open voor een klimaatbeleid bepaald door rechters en daar past N-VA voor.”
“Tot op vandaag heeft het Brussels Hoofdstedelijk Parlement geen gedetailleerde becijfering van de Brusselse klimaatmaatregelen ontvangen van minister Maron, ondanks mijn herhaaldelijk verzoek. Zo’n becijferde raming lijkt mij nochtans cruciaal om de haalbaarheid van de Brusselse doelstellingen in te schatten. Ook wachten wij nog steeds op aanpassingen van de renovatiestrategie, na de buis van het oorspronkelijke plan.
Het lijkt mij logisch dat wij in het parlement eerst een discussie zouden voeren over de concrete klimaatmaatregelen, zoals de renovatiestrategie, en vervolgens kijken of de doelstelling haalbaar is dan wel of er bijkomende maatregelen nodig zijn. N-VA is ook ambitieus qua klimaatbeleid, maar pleit voor concrete en onderbouwde maatregelen die daadwerkelijk een verschil maken. De paars-groene meerderheid draait de logica om. De doelstelling wordt in regelgeving gebetonneerd en nu moet het werk nog beginnen.
Deze klimaatordonnantie draagt weinig bij tot het behalen van de doelstellingen. Het is vooral de bedoeling om grote beloftes te doen, eerder dan ook te voorzien in een concreet plan om die beloftes waar te maken. Dat is een gemiste kans. Door zo te werk te gaan, creëert minister Maron een reële dreiging van rechtszaken die als een zwaard van Damocles boven de volgende regeringen zal hangen”, concludeert Van Achter.
